ĆWICZENIA RELAKSACYJNE

Nieodłącznymi elementami współczesnego świata stały się hałas, stres, pośpiech i niepokój. Wzrasta tempo codziennego życia. Wobec takich bodźców często trudno nam zachować opanowanie i pogodę ducha. Zdarza się, że dzieci wpadają w taki sam męczący rytm, który nie wpływa dobrze na kontakty między ludźmi. W tej sytuacji, jeżeli pragniemy zachować własną równowagę i równowagę dzieci, powinniśmy umiejętnie wykorzystać wszelkie chwile spokoju i odprężenia.

Pomaga w tym umiejętne prowadzony relaks – ćwiczenia fizyczne i umysłowe, pozwalające na pełne poznanie własnego ciała i jego możliwości oraz na uświadomienie sobie znaczenia naszej woli. W wieku od 2 do 6 lat, dzięki własnej aktywności dziecko poznaje fizyczne możliwości swego ciała, uczy się opanowania nad nim. Uświadamia sobie władzę, jaką posiada nad samym sobą, która pozwala wykonywać i kontrolować własne czyny i gesty. Dziecko nie potrafi samodzielnie podjąć takich ćwiczeń – potrzebuje osoby dorosłej, która wesprze go.

Oto kilka propozycji:

1. Zabawa w bajki

Dzieci leżą na plecach na podłodze, nogi proste, stopy lekko rozchylone, ręce rozluźnione, wyciągnięte wzdłuż ciała, dłonie stroną wewnętrzną skierowane ku górze, oczy zamknięte (jak przy ćwiczeniach relaksacyjnych). Zadaniem dzieci jest wymyślanie lub wyobrażenie sobie jakiejś bajki. Należy powiedzieć tu dzieciom, aby miały zamknięte buzie i oddychały tylko noskiem. Staramy się skupić uwagę dziecka na myśleniu o czymś przyjemnym (bajce). Po zakończeniu ćwiczenia należy obserwować proces oddychania, m in.

• Czy dziecku nie sprawia kłopotu oddychanie nosem?
• Czy jego ruchy ciała obejmują całą klatkę piersiową?
• Czy brzuch bierze udział przy wydechu i wdechu (wdech – unoszenie się części przeponowej, wydech – opadanie?

 

2. Ćwiczenia oddechu przeponowego

W pozycji leżącej na plecach, rozluźnione mięśnie, nogi ugięte w kolanach, stopy przylegają do podłogi. Dzieci starają się nabrać powietrza, tak, aby było widoczne wyraźne unoszenie brzucha. Powietrza nabierają nosem a wydychają buzią. Aby ułatwić zrozumienie i wykonanie tego ćwiczenia, proponuję najpierw wykonanie samego wypychania i wciągania brzucha.

3. Rozpędzanie chmurek

Pozycja taka sama jak przy poprzednich ćwiczeniach. Dzieci wciągają powietrze nosem, płynnym ruchem kolistym unosząc ręce „rozpędzając chmurki” i kładąc je na podłodze za głowę. Ponieważ ręce nie „rozpędziły chmurek” teraz przy powrocie rąk do pozycji wyjściowej dzieci pomagają sobie dmuchaniem „rozpędzić chmurki” wdychając powietrze.

4. Zatrzymaj piłeczkę

 Dzieci siedzą przy stoliku, nogi swobodnie oparte całymi stopami o podłogę, dłonie leżą na udach, tułów wyprostowany. Na stoliku kładziemy lekką piłeczkę, np. pingpongową. Zadaniem dzieci jest dmuchanie w piłeczkę tak, aby była cały czas w ruchu i nie spadła.

5. Kłębuszek

Dzieci leżą swobodnie
w najwygodniejszej dla siebie pozycji, tzn. na plecach, brzuchu, boku i słuchają muzyki. Na sygnał muzyczny zwijają się w kłębuszek, chowają głowę, podkurczają nogi, na których zaciskają ręce. Przez chwilę trwają w tej pozycji. Powrót pierwszej melodii oznacza powrót do leżenia w pozycji wyjściowej.

6. „Czarodziej”

Pewnego razu żył dobry czarodziej, który spełniał dobre marzenia wszystkich, którzy go o to prosili. Połóżcie się na kocykach, zamknijcie oczka i spróbujcie pomyśleć, o co poprosilibyście czarodzieja. Może to być jakaś zabawka, ale musicie czarodziejowi w myślach pokazać dokładnie jak ma to wyglądać, może to być również jakieś wydarzenie, które chcielibyście, aby się wam przydarzyło. Później mi opowiecie. Kiedy ucichnie muzyka czarodziej zabierze wasze marzenia i spróbuje je spełnić.

Zachęcam do korzystania z muzyki relaksacyjnej:

POWYŻSZE ĆWICZENIA MOGĄ RÓWNIEŻ WYKONYWAĆ OSOBY DOROSŁE. ZWŁASZCZA W OBECNEJ CHWILI MOGĄ OKAZAĆ SIĘ BARDZO PRZYDATNE.